Wetenschap van extreem gedrag
De grens tussen moedig en gek.
“Omdat het er is” was George Mallory’s beroemde verklaring voor waarom hij zijn leven riskeerde (en verloor) toen hij probeerde de eerste persoon te worden die de Everest beklom. We willen niet allemaal de Everest beklimmen, maar we nemen allemaal, tot op zekere hoogte, risico’s. Waarom overleeft dit gedrag natuurlijke selectie? Wat gebeurt er in onze hersenen als we onszelf in gevaar brengen? Bestaat er een grens tussen moedig en gek? Op zoek naar antwoorden brengen we extreme risiconemers en de wetenschappers die hen bestuderen samen. Wat kunnen we leren van mensen die van gebouwen basejumpen, kliffen beklimmen zonder touwen of in gevaar springen om een vreemde te redden? Ga met ons mee op een spannend avontuur – allemaal vanuit de veiligheid van je stoel.
Pas op. Is dat interessant?
Het klopt niet dat risicovollere sporters roekeloos zijn. Meer risico in de sport betekent meer sensatie zoeken. Ze plannen het grootste deel van de tijd.
Een Spartan Race wordt beschouwd als een extreme sport omdat het fysiek veeleisende hindernisbanen over lange afstanden en onder zware omstandigheden omvat, die de grenzen van een deelnemer op de proef stellen. De moeilijkheidsgraad kan variëren van beginnersvriendelijke sprints tot ultramarathonafstanden, met uitdagingen zoals slecht weer, ruig terrein en lastige obstakels die een hoge mate van kracht, uithoudingsvermogen en mentale weerbaarheid vereisen.
Extreme omstandigheden: De parcoursen worden vaak gehouden in ruig, ruw en onvoorspelbaar terrein, soms in extreem weer, wat de uitdaging nog groter maakt. Fysiek veeleisend: De races omvatten meer dan alleen hardlopen. Atleten moeten verschillende obstakels overwinnen die kracht, behendigheid en uithoudingsvermogen vereisen, zoals muren beklimmen, onder prikkeldraad door kruipen en zware voorwerpen dragen. Variabele moeilijkheidsgraad: Spartan Races bieden een scala aan afstanden en moeilijkheidsgraden, van de 3-mijl sprint tot de 50 km ultra, wat in wezen een ultramarathon met obstakels is en vele uren kan duren. De ultra wordt beschreven als een test van uithoudingsvermogen en wilskracht, waarbij veel deelnemers in het donker finishen.
Tests van mentale weerbaarheid: De combinatie van fysieke uitdagingen, extreme afstanden en potentieel zware omstandigheden maakt deze races tot een aanzienlijke mentale test, die doorzettingsvermogen en veerkracht vereist. Hoewel sommige extreme atleten onderliggende problemen kunnen hebben, is deelname aan extreme sporten zelf geen stoornis. Sommige onderzoeken suggereren dat het mentale gezondheidsvoordelen kan bieden, zoals een gevoel van welzijn, ‘flow’ en stressverlichting.
Een sportpsychiater kan atleten helpen hun prestaties te managen, risico’s in te schatten en indien nodig alternatieve, veiligere recreatieve opties te vinden. Ook een Kennedymars lopen is een extreme uitdaging.
Atleten lopen mogelijk een hoger risico op risicovol gedrag en de intense druk van de competitie kan een tol eisen van hun mentale gezondheid.
Verschil roekeloos of rusteloos
Het belangrijkste verschil is dat roekeloos gedrag gevaarlijk onvoorzichtig is, waarbij de gevolgen worden genegeerd, terwijl rusteloosheid een gevoel van onvermogen om te rusten of te ontspannen beschrijft, vaak vanwege verveling of angst. Roekeloosheid gaat over hoe je je (gevaarlijk) gedraagt, terwijl rusteloosheid een innerlijke staat van ongemak of agitatie beschrijft.
Verschil destructief en gevaarlijk
“Destructief” betekent dat er grote schade of verwoesting ontstaat, terwijl “gevaarlijk” betekent dat er een risico op letsel of schade bestaat. Het verschil is dat destructief impliceert dat iets actief verwoest of gesloopt wordt, terwijl gevaarlijk duidt op een potentieel gevaar. Een orkaan is bijvoorbeeld gevaarlijk vanwege het potentieel gevaar, maar de schade die hij veroorzaakt, maakt hem tot een vernietigende kracht. Delen op Facebook
